Jeżeli nie wiesz, jak pomóc swojemu dziecku, zastanawiasz się, czy trudności Twojego dziecka wymagają pomocy specjalisty, doświadczasz problemów wychowawczych, warto skorzystać z konsultacji ze specjalistą.
Podczas konsultacji psycholog udzieli porad wychowawczych, podpowie, gdzie i jakiej pomocy należy szukać w określonej sytuacji oraz wyjaśni wątpliwości, czy zachowania i trudności dziecka wymagają pomocy specjalistycznej, czy może stanowią normę rozwojową.
Oprócz konsultacji z psychologiem, rodzice mogą skorzystać także z konsultacji z logopedą oraz doradcą zawodowym.
Aby umówić się na spotkanie konsultacyjne, należy skontaktować się z sekretariatem Poradni – tel. 87 643 36 21.
Konsultacji specjalistycznych w kierunku:
- problemów adaptacyjnych,
- trudności w funkcjonowaniu społecznym (np. nieśmiałość, wycofanie),
- lęków,
- kryzysów w rodzinie,
- trudnych zachowań,
- doradztwa zawodowego
udzielać będzie Pani psycholog Izabela Bujnowska we wtorki w godzinach od 15.00 do 17.00 oraz w środy w godzinach od 14.00 do 16.00.
Konsultacji logopedycznych udzielają logopedzi: Pani Ewa Perkowska oraz Pani Monika Adamowicz
Diagnoza psychologiczna
w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej
Diagnoza psychologiczna to proces, którego celem jest wyjaśnienie przyczyn trudności w uczeniu się lub w zachowaniu. Potocznie często nazywa się ją badaniem. Nie ma jednak nic wspólnego z wizytą u lekarza. W czasie spotkania z psychologiem dziecko lub nastolatek wykonuje szereg zadań, których celem jest określenie potencjałów i deficytów. Psycholodzy w swojej pracy stosują wystandaryzowane testy psychologiczne. Dzięki temu możliwe jest porównanie wyników uzyskanych przez klienta poradni z normami wiekowymi.
Ogólny przebieg i cel diagnozy psychologicznej.
Jednym z głównych zadań poradni jest diagnoza dzieci i młodzieży. Diagnozą w poradni zajmuje się m.in. psycholog, którego badania uzupełniane są w miarę potrzeb badaniami innych specjalistów np. logopedy, pedagoga, doradcy zawodowego. Psycholodzy korzystają też z informacji o stanie zdrowia dziecka (na podstawie złożonych przez rodziców zaświadczeń lekarskich).
Na badanie zgłaszane są dzieci i młodzież przez rodziców lub prawnych opiekunów.
Proces diagnozowania i jego wynik ma charakter wieloaspektowy. Każdy zgłoszony problem ma swoją specyfikę, która wpływa na dobór czynności diagnostycznych. Dlatego stosuje się różnorodne metody i techniki badawcze.
Podstawową formą jest wywiad (dostarcza on wiadomości o najwcześniejszych latach życia), rozmowa, obserwacja oraz testy psychologiczne. W procesie diagnozowania używane są wystandaryzowane, rzetelne, trafne i wiarygodne testy. Służą one do oceny rozwoju intelektualnego, poznawczego, emocjonalnego, społecznego i językowego.
Badanie psychologiczne ma na celu poznanie dziecka, jego możliwości rozwoju, zachowań, specyfiki trudności w funkcjonowaniu szkolnym, osobniczym, w relacjach rodzinnych, czy rówieśniczych. Przede wszystkim stanowi próbę wyjaśnienia mechanizmów psychologicznych i genezy zgłaszanych problemów.
Trafna diagnoza jest podstawą do dalszych działań w stosunku do dziecka, jego rodziny, środowiska szkolnego i rówieśniczego. Działania te mają charakter: profilaktyczny, korekcyjny, terapeutyczny, psychoedukacyjny, wychowawczy.
Uzyskane w procesie diagnozy informacje stanowią podstawę do udzielania porad dla rodziców na użytek wspierania indywidualnego rozwoju dziecka.
Szczególne znaczenie ma diagnoza małych dzieci. W przypadku stwierdzenia różnych zaburzeń w ich rozwoju psychoruchowym istnieje możliwość wczesnego wspomagania i stymulowania np.: opóźnionego rozwoju mowy, sprawności manipulowania, deficytów uwagi, rozwoju ruchowego.
Opieka psychologiczna nad małym dzieckiem pełni ważną rolę profilaktyczną, zapobiega niepowodzeniom w nauce szkolnej.
Wczesna diagnoza jest konieczna w przypadku dzieci niepełnosprawnych. Wcześniej podjęta interwencja hamuje pogłębianie się niepełnosprawności umysłowej, wspiera rodzin pokazując możliwości dalszego rozwoju i edukacji dziecka.
Kiedy udać się z małym dzieckiem do psychologa?
Każda sprawa, która niepokoi rodzica wymaga konsultacji. Psycholog zajmuje się różnymi sytuacjami, które budzą wątpliwości rodziców. Warto umówić się chociażby na jedno spotkanie i wspólnie z psychologiem dziecięcym odpowiedzieć na pytanie, czy niepokój jest zasadny, niż narażać się na negatywne konsekwencje nierozwiązanego problemu. Warto zwłaszcza skonsultować się z psychologiem, gdy dziecko:
- znajduje się w tak zwanej grupie „ryzyka ciążowo –okołoporodowego” (istotne problemy w okresie ciąży lub okresie okołoporodowym),
- ma stwierdzone zaburzenia neurorozwojowe, zaburzenia napięcia mięśniowego wymagające rehabilitacji,
- ma wadę genetyczną lub inną poważną przewlekłą chorobę somatyczną,
- nie uzyskuje przewidzianych dla danego wieku osiągnięć rozwojowych,
- nie chce i nie potrafi bawić się zabawkami, unika całej grupy zabaw, bawi się bardzo krótko,
- ma problemy z nawiązaniem relacji społecznych,
- nie nawiązuje prób komunikacji z otoczeniem stosownych do wieku,
- wykazuje problemy pielęgnacyjne – trening czystości, zaburzenia rytmu spania, problemy z jedzeniem,
- wykazuje w sposób przewlekły nasilone reakcje złości, smutku, agresji, płaczu, lęku, nie potrafi radzić sobie z niepowodzeniami,
- funkcjonuje w swoim świecie i jest mało zainteresowane otoczeniem,
- doświadcza trudnej sytuacji np. rozwód rodziców, śmierć kogoś bliskiego, dużej ilości zmian, która przekracza jego możliwości adaptacyjne,
- demonstruje problemy wychowawcze w domu lub przedszkolu.
Zachęcamy do spotkania z psychologiem również w każdej innej sytuacji, która budzi niepokój rodziców, aby upewnić się, że rozwój dziecka przebiega prawidłowo oraz poradzić się, jak twórczo stymulować jego rozwój.
Jak przebiega wizyta u psychologa (z małym dzieckiem)?
Spotkanie z psychologiem może mieć formę badania lub obserwacji mających na celu określenie, jak rozwija się dziecko. Podczas spotkania maluch poddawany jest różnym próbom i zadaniom, które w większości mają charakter zabawy lub pytań dostosowanych do jego wieku. Ocena aktualnego poziomu rozwoju psychoruchowego dziecka zwykle odbywa się przy udziale rodzica, który zna je najlepiej – psycholog kieruje do mamy lub taty wiele pytań o umiejętności, które maluch wykazuje w domu.
Psycholog z pewnością zapyta, jaki jest cel wizyty, zbierze również wnikliwy wywiad, w którym zapyta o dotychczasowy rozwój i funkcjonowanie dziecka, a także o jego relacje z rówieśnikami i relacje rodzinne. W zależności od złożoności sprawy może zaproponować kilka spotkań.
Diagnoza w poradni może być również rozszerzona o obserwację malucha w grupie rówieśniczej i naturalnych, znajomych dla niego warunkach. Wniesie to wiele cennych informacji i umożliwi udzielenie bardziej adekwatnej pomocy.
Jeśli problem będzie tego wymagał, psycholog odeśle dziecko na konsultację do innego specjalisty np. pediatry, psychiatry, endokrynologa, neurologa, genetyka po to, aby wykluczyć inne choroby i zaburzenia. Może również polecić zapisanie dziecka na zajęcia terapeutyczne.
Jak przygotować się do pierwszego spotkania?
Warto, aby rodzice dobrze przygotowali się do tej wizyty – jeśli trzeba, spisali to, o czym chcą powiedzieć, tak aby nie pominąć podczas spotkania ważnych informacji.
Z pewnością psycholog zapyta o kwestie dotyczące rozwoju dziecka – od poczęcia do chwili obecnej. Warto sobie przypomnieć, kiedy dziecko stawiało pierwsze kroki, a kiedy zaczęło mówić. Wśród tych pytań pojawią się także dotyczące stanu zdrowia – czy dziecko miało jakieś urazy? Czy było leczone w szpitalu? Czy choruje na coś przewlekle? Jeśli tak, jakie leki zażywa? Ideałem byłoby, gdyby na spotkaniu byli oboje rodzice – będą mogli się uzupełniać podczas zbierania wywiadu.
W trakcie umawiania wizyty warto zapytać, czy na spotkaniu rodzice maja zjawić się sami czy z dzieckiem. Bardzo często zdarza się bowiem tak, że podczas pierwszego spotkania psycholog przeprowadza wywiad z rodzicami, ustala z nimi cele i metody pracy, a dopiero na kolejnym rozpoczyna bezpośrednią pracę z dzieckiem.
Jeżeli rodzic ma przyjść na spotkanie razem z dzieckiem, warto pomyśleć o osobie towarzyszącej, która mogłaby zająć się dzieckiem podczas rozmowy rodziców z psychologiem.
Dziecko w wieku przedszkolnym warto uprzedzić o planowanej wizycie i ogólnie przekazać, czego może się spodziewać.
Efekty spotkania z psychologiem.
W wyniku spotkania z psychologiem rodzic w zależności od potrzeb dziecka otrzymuje informacje o uzyskanych wynikach badania.
W informacji jest mowa o dobrych stronach dziecka oraz o jego deficytach w rozwoju.
W razie konieczności dziecko jest kierowane na konsultacje medyczne (do lekarzy specjalistów w zależności od problemu). Dzieci z obciążeniami okołoporodowymi i nietypowym zachowaniem mogą być kierowane do neurologa dziecięcego, a nadpobudliwe psychoruchowo, agresywne i z problemami z zachowaniem mogą być kierowane do psychiatry dziecięcego.
Dzieci mogą również mieć zaleconą terapię psychologiczną. Systematyczne spotkania z psychologiem mogą pomóc dziecku przezwyciężyć nurtujące je problemy lub problem. Dla dziecka psycholog to terapeuta leczący zranienia psychiczne i odblokowujący jego ograniczenia.
Psycholog nie przepisuje recept na leki, ale może zalecić wprowadzenie zmian dotyczących żywienia dziecka lub poprosić o uzupełnienie diety dziecka o preparaty wspomagające pracę umysłu.
Jeżeli rodzina dziecka przeżywa kryzys również rodzic mogą liczyć na pomoc psychologa w poradni. Czasami okazuje się, że problem dziecka jest problemem rodzica. A sposobem uzdrowienia trudnej sytuacji jest dokonanie zmian przez samego rodzica / opiekuna. W czasie rozmowy z rodzicem, pomaga się mu dostrzec problem i go rozwiązać. Jeżeli dziecko ma trudności wychowawcze, rodzic lub osoby pracujące z dzieckiem otrzymają wskazówki do pracy z nim. Psycholog nie wychowa dziecka za rodzica, tylko wskaże kierunek działania. Może zaprosić rodzica na spotkania dla rodziców.
Spotkanie z psychologiem nie jest przesłuchaniem, lecz serdeczną rozmową, będącą wspólnym poszukiwaniem przyczyn kłopotów i wspólnym określaniem pomysłów i sposobów skutecznych ich rozwiązań. Czasami na spotkaniu z psychologiem rodzic ma okazję dostrzec odmienne, zaskakujące zachowanie swojego dziecka. Rodzic może poznać nowe formy zabaw, nauczyć się innego podejścia do dziecka. Psycholog jest dla rodzica i nauczyciela doradcą czy konsultantem. To osoba korygująca postawy rodziców i wspierająca ich w pełnieniu wychowawczej roli. Jest też edukatorem, który poszerza wiedzę rodziców o rozwoju ich dziecka, pomaga im w dotarciu do potrzebnej pomocy.
Psycholog przede wszystkim rozmawia i służy dobrą radą.
Należy pamiętać, że psychologa obowiązuje zawodowy kodeks etyczny i musi on działać zgodnie z nim. Obowiązuje go dyskrecja, jest zobowiązany do zachowania tajemnicy zawodowej. W przypadku realnego zagrożenia zdrowia i życia osoby zgłaszającej się do niego, psycholog zobowiązany jest do podjęcia działań interwencyjnych.